MARTWA JESTEŚ PIĘKNA - BELINDA BAUER

"Ja daję ci dzieła sztuki a ty przygotowujesz wystawę"

Powieść "Martwa jesteś piękna" swoją premierę miała zaledwie 3 tygodnie temu (28 lutego). Jej autorką jest ceniona i kilkakrotnie nagradzana za swoje książki Belinda Bauer, która nim zaczęła parać się pisarstwem na pełen etat była scenarzystką filmową i dziennikarką. Jest to moja pierwsza książka tej autorki, nie znałam wcześniej jej stylu pisania, wobec tego nie miałam absolutnie żadnego odniesienia do innych jej powieści i tym samym nie bardzo wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać.

Eve Singer jest reporterką kryminalną. To ona zawsze zjawia się pierwsza na miejscu zbrodni i ze starannie wyreżyserowaną dramaturgią opisuje zdarzenia przed kamerą. Przywodzi mi na myśl reportera w szmatławej gazecie, w której żadną miarą nie liczą się ludzkie uczucia, ale słupki oglądalności i zadowolenie żądnych krwi czytelników. Kiedy morderca kontaktuje się z Eve, ta początkowo czuje się wyróżniona tą propozycją i wpada w zachwyt licząc na relacje z pierwszego rzędu widowni. Układ wydawałoby się doskonały. Czy aby na pewno?

"Tylko śmierć sprawiała, ze czuł się żywy"

Autorka z ogromnym psychologicznym wyczuciem stworzyła portret mordercy. Z czasem dowiadujemy się coraz więcej szczegółów z jego życia i chcąc nie chcąc trochę go usprawiedliwiamy. Jak każdy mistrz, bo tak nasz bohater zwykł mówić o sobie, potrzebuje odbiorców swojej sztuki, potrzebuje też muzy i ucznia, który będzie głosił jego czyn światu. To wszystko znajduje w Eve, której osoba jest niestety najsłabszym ogniwem książki. Autorka stworzyła postać, która w jednakowej mierze co morderca traktuje zbrodnię jak sztukę, a ofiary jak aktorów odtwarzających w niej przypisane im role. O ile w przypadku mordercy postępowanie to jest jak najbardziej uzasadnione, tak w przypadku Eve nie do końca mnie przekonało. Czasami miałam wrażenie, że pomimo wyrażanego przez nią sprzeciwu doskonale bawi się tą sytuacją i narastającą w niej fascynacją mordercą. Zabrakło mi w bohaterce tego wewnętrznego buntu, rodzącego się w (prawie) każdym człowieku, który jest świadkiem zbrodni lub osobą świadomą jej nieuchronności. W momencie kiedy już próbowała stawiać kontrę mordercy, to robiła to w sposób całkowicie infantylny, histeryczny i po prostu głupi. Nie tego spodziewałam się po profesjonalnej reporterce kryminalnej. Analizując zachowanie Eve zadawałam sobie pytanie, kto z tej dwójki jest bardziej szalony - ona czy morderca? Czytając książkę byłam jej postępowaniem po prostu zmęczona i zażenowana.

Gdyby jednak pominąć denerwujące zachowanie głównej bohaterki i na jej miejsce wstawić inteligentną i rozsądną osobę, otrzymamy kryminał z wielkim potencjałem, napisany lekkim i prostym językiem. Od samego początku czytania byłam zaintrygowana fabułą. Z niezdrową wręcz fascynacja oczekiwałam kolejnych ruchów mordercy, próbowałam zagłębić się w jego umysł i  wyprzedzać fakty. Z początku  nie do końca mi się to udawało, jednak z czasem coraz częściej odgadywałam jego ruchy, co absolutnie nie przeszkadzało mi w odbiorze książki.  Autorka w doskonały sposób  ukazała w powieści współczesne, multimedialne  społeczeństwo, żyjące w otaczającym go absurdzie sensacji, żądzy krwi, z nieodłącznymi smartfonami w swoich rękach. Dla tych ludzi ofiary za życia nie znaczą nic, ale po śmierci zaczynają skupiać uwagę - są fotografowane, filmowane i opisywane w mediach. Nie liczy się nikt i nic, najważniejszy jest przekaz. Belinda Bauer nie ocenia jednak, ani tych ludzi ani sytuacji, pozostawia to czytelnikowi.

Według mnie warto sięgnąć po tę pozycję, chociażby dlatego, by wyrobić sobie o niej własne zdanie. Ciekawa historia kryminalna napisana lekkim i prostym językiem, to dobra lektura na leniwe popołudnie i wieczór.

"Każdego ranka wstajemy z łóżka, zakładając, że wieczorem położymy się spokojnie spać. Niektórzy z nas się mylą, ale większość ma rację"

OCENA: 7/10


Za książkę dziękuję Wydawnictwu